الفصل 21
اياد : انسه ليلى خير فى حاجه
ليلى : اتفضل ورقه دى من نوران
سلمت له الورقه ومشت
هو بدا يقراء فى الورقه
الحقنى يا اياد عمى هيجوزنى راجل قد جدى
الرجل هيجى بكره ومعه الماذون
اياد : انا هخدها لجدتها ومفيش غير الحل ده
كتب ورقه ثم ذهب الى شقة ليلى صديقه نوران
اياد : معلش ياانسه ليلى ممكن تسلمى الورقه دى ل نوران
ليلى : حاضر
ليلى اخدت الورقه وذهبت الى شقة نوران
فتح لها الباب حسام
حسام : عاوزه اى
ليلى : عاوزه نوران
حسام : ليه
ليلى : هقول لها على محاضرات
حسام : هى مش هتكمل تعليمها
هتجوز عقبالك
ليلى : طب ممكن اكلمها ابارك لها
حسام : اتفضلى
ليلى : يا نوران
نوران : ايوه ليلى
ليلى : ازيك عامله اى
لسه هتكمل اصدمت لما شافت علامات ضرب على وشها
ليلى : عاوزه اقولك على حاجه مهمه
نوران : طيب
مامت حسام : ياليلى
ليلى : نعم
مامت
حسام : عندك فستان تعطى لصاحبتك اصلها هتجوز الوقتى
ليلى بصدمه : الوقتى
حسام : الماذون زمانه جاى مع العريس
ليلى : اه عندى
مامت حسام : طيب انزلى حاتى الفستان
ليلى : حاضر
حسام : اى الورق الى ايدك دى
ليلى : مفيش ورقه
حسام شد الورقه منها وجدها فاضيه
ليلى : اصل عاوزها تكتب لى عنوان ندى صاحبتنا
حسام : اه
دخلت ليلى مع نوران الغرفه
ليلى : صحيح اللى بيقوله ده
نوران : اعمل اى هتجوز غصب عنى من راجل كبير فى سن قد جدى
عشان هيعطى فلوس كتير لعمى
لما اتخانقت معهم قولتلهم همشى
ضربونى وقالو للعريس يجيب الماذون الوقتى
ثم تابعت حديثها : المهم قولتى ل اياد
ليلى : اايوه
خدى الورقه اهى اللى كتب لك فيها اياد
نوران اخدت الورقه
كان مكتوب فيها
جهزى نفسك الوقتى وانا هخدك و اوصلك عند جدتك
هستنكى فى محطه القطار
عند منصور ونور
بعد انتهاء الفرح
الكل رجع الى القصر
منصور : مبروك يابنى
زياد : الله يبارك فيك يابابا
منصور : مبروك ياابنتى
كارما : الله يبارك فيك ياعمى
منصور : خد عروستك يازياد
زياد : نعم
منصور : بقولك خد عروستك
زياد : ليه
منصور بحده : زياد انت شراب اى
زياد : مفيش حاجه
منصور : طيب يالا على شقتكم
معتز كان ينظر ل زياد يضحك
منصور : انت بتضحك على اى
معتز : مفيش يابابا
منصور : اى عيال دى
معتز اخد شمس وطلعو الى شقتهم
منصور بيدور على نور
وجدها تجلس على ركنه فى جنينه
ذهب وجلس بجانبها
ومسك يدها وباسها
مسح دموعها بايده
منصور : اوعى تفتكرى انى نسيته انا لسه بدور على ابنى
ان شاء الله
هيرجع لنا
قطع حديثه ابنه زياد اللى كان وافق فى بلاكونه شقته
زياد : ياعينى على رومانسيه
منصور رفع راسه
منصور يكز على اسنانه : واقف فى بلاكونه ليه ياعريس
زياد : مخنوق مخنوق عاوز اشم هواء
منصور : بلاش شغل العيال اللى انت فيه ده
زياد : تصبحو على الخير
منصور ضحك عليه
منصور : تفتكرى اياد اخوه نفس طباعه
نور اشارت بايدها : لا
ثم وضعت يدها على صدر منصور
منصور : قصدك زى انا
نور اشارت براسه هى تنظر الى منصور : ايوه
منصور بوجع : وحشنى صوتك اوى يانور
ثم تابع حديثه : يالا ياحببتى ندخل
عند كارما وزياد
كارما : انت بتعمل اى
زياد : بغير هدومى عندك مانع
كارما : روح غير هدومك فى الاوضه تانيه
زياد بمكر : حاضر
اخد البجامه وقرب من الباب
دفعها بايده خرج الغرفه قفل الباب
زياد : ههههههه
كارما بغيظ : اه ياحيوان
زياد : روحى ياشاطره نامى فى الاوضه تانيه
مفيش واحده تفرض رأيها عليه
كارما : ماشى يازياد
زياد : ماشى ولا واقف
ذهبت وهى متغظه منه راحت نامت فى غرفه تانيه
عند نوران
نوران : هخرج ازى
ليلى : هقول
هتجى معيا كانك بتختارى الفستان
نوران : ماشى
خرجت ليلى ونوران
ليلى : هى هتجى معيا تختار الفستان
حسام : روحى معها ياامى
نزلت مامت حسام مع ليلى ونوران
فجاه شافت الماذون مع العريس
مامت حسام : اهلا وسهلا اتفضل فوق
ثم تابعت حديثها وهى تنظر بفرحه الى شنطه : دى شنطه الفلوس
العريس : ايوه
مامت حسام : طب حاتها اشيلها انا
العريس : لما اكتب الكتاب
نوران بخوف : يالهوى
ليلى : يالا عشان تختارى الفستان يانوران
مامت حسام طلعت مع العريس من طماعها وانها عاوزه تاخد شنطه الفلوس نسيت نوران
نوران نزلت بسرعه كانت بتجرى باقصى سرعه
اياد واقف على محطه القطار ينظر يمين وشمال فى انتظار نوران
نوران وصلت المحطه
ركبت القطار مع اياد
جلست امام شباك القطار تنظر يمين ويسار خايفه انهم يعرفو مكانها
كانت بلتقت انفسها بصعوبه من كتر الجرى
اياد شافها
نهض من مكانه
نوران : رايح فين
اياد : هجب لك زجاج مياه
نوران : مش عاوزه
اياد : متخافيش كده
نزل من قطار
نوران قاعده فى القطار مرعوبه
عند حسام
حسام : هى فين
مامت حسام : بين تحت
حسام : سبتها
حسام نزل بسرعه
الى شقه ليلى
حسام : نوران فين
ليلى : هى مشت
حسام : راحت فين
ليلى : مشت معرفش راحت فين
حسام بغضب : راحت فين ياروح امك
ليلى نادت على اخواتها
هم خمس اخوات شباب
ليلى : بيقولى ياروح امك
حسام نظر لهم خاف منهم
حسام بقلق : مش قصدى
انا عاوز اعرف مكان نوران
ليلى : هى مشت قدام مامتك
خرج مسرعا الى شقتهم
حسام : تعالى ياامى
مامت حسام : فى اى
اخدها بعيد عشان العريس ميسمعش حاجه
مامت حسام : نوران فين
حسام : نوران هربت
مامت حسام : يالهوى طب هنعمل اى
حسام : اكيد راحت مع اياد
مامت حسام : روح دور عليها بسرعه
العريس : فى اى
مامت حسام : ها ….مفيش ياعريس
العريس : العروسه فين
مامت حسام : اصل العروسه لسه فى كاوفير
وابن عمها هيروح يجبها
حسام خرج واتصل بااصحابه عشان بيحثو معه على نوران
عند نوران
القطار تحرك واياد لسه مجاش
نوران خافت ونهض من مكانها عشان تنزل
اياد شدها من ايدها قبل ان تنزل
اياد : راحه فين
التفتت له
نوران : كنت نازله ادور عليك
اياد : كنت بجيب لك الاكل ده
ابتسمت له وقالت : انت طيب اوى يا اياد
اياد : تعالى نقعد
نوران جلست على مقعد داخل القطار وجلس اياد بجانبها
كانت نوران بتنظر الى طريق
اياد سرح بتفكيره
فلاش باك
اياد وهو طفل كان راكب العربيه مع مامته نور
اياد ينظر الى قطار
اياد : مامى
نور : ايوه ياقلب ماما
اياد : قطار اجرى بسرعه
زياد : انا عاوز اركب القطار ياماما
اياد : وانا كمان
فاق من تفكيره على وصوت نوران
نوران : اياد
اياد : ها
نوران : مالك
اياد : مفيش
بعد فتره القطار وقف فى المحطه
نزلت نوران و اياد
وصلو الى عنوان جدة نوران كانت ساكنه فى شقه بالايجار داخل عماره
اياد طلع العماره مع نوران
خبط على باب الشقه
طلع له سيده كبيره فى سن
السيده : انتم مين
نوران : هى جدتى فين
السيده : جدتك مين
نوران : خيريه
دى شقتها
السيده : دى توفت من كم سنه
وصاحب العماره اعطنى الشقه دى
نوران انهارات فى البكاء
اياد بوجع : خلاص يانوران
نوران : اروح لمين اعمل اى
اياد ظل يفكر ثم قال
اياد : نوران تجوزنى
نوران : ها
ووووووووو نكمل بارت جاى
تابع الفصل القادم من روايه العشق والفراق
